چون گل از دست تو بی خواست زر آید بیرون

به چه امید ز خارا شر آید بیرون؟

که نی از ناخن من چون شکر آید بیرون

این سری نیست که از زیر پر آید بیرون

اگر از جیب تو چون غنچه زر آید بیرون

هر زمان دل ز مقام دگر آید بیرون

تیغ چون کوه ترا از کمر آید بیرون

خشک چون رشته ز آب گهر آید بیرون

از شب ما چه عجب گر سحر آید بیرون

به هواداری مژگان تر آید بیرون

از بیابان فنا چون خبر آید بیرون؟

رهنوردی که ز خود بی خبر آید بیرون