پیش غافل سخن از پند و نصیحت راندن

ابجد مشق جنون من سودازده است

نیست ممکن که ز ریزش نشود دخل افزون

عمر زود از دم نشمرده به انجام رسد

نکشد پای به خواری ز در خلق حریص

جز دل من که به افتادگی این دولت یافت

ما که بهر تو شدیم از دو جهان روگردان

چه شود گر شود از روی تو چشمی روشن؟

چون لب لعل تو آورد خط سبز برون؟

نکند برگ نهان نکهت گل را صائب