در دل سخت تو نتوان به سخن جا کردن

پرده چهره مقصود سیه کاری توست

غوطه در خار دهد دیده کوته بین را

روی چون سرو سوی عالم بالا آور

هر که از حرف جهان روزه مریم گیرد

سر مکش از خط تسلیم درین بحر که موج

هر که دولت پی دنیا طلبد چون طفلی است

برق ازان شوختر افتاده که پنهان گردد

عجز گستاخ کند خصم زبون را صائب