نه امروزست گرم از داغ سودای تو نان من

زمین تنگ میدان نیست جای گرم جولانان

به کوری خرج شد اشکی که پروردم به خون دل

برآمد بس که بی حاصل نهال من، عجب دارم

ز خواهش های الوان در ره سیل خطر بودم

تواضع با فرودستان بود خوش از زبردستان

گرفتم گوشه بر امید گمنامی، ندانستم

گرانجانی نباشد پیشه من با خریداران

ز هزل و هجو دادم تو به صائب شوخ طبعان را