وگرنه همچو نخل طور آتش می چکید از من

که هر عضوی چو دل از بی قراری می تپید از من

که با آن بی نیازی ناز عالم می کشید از من

زبان شکر جای سبزه دایم می دمید از من

به زور دست نتوان دامن الفت کشید از من

غزالان رام من گشتند اگر لیلی رمید از من

مباش ای بوستان پیرا به کلی ناامید از من

به سیم قلب نتوان ماه کنعان را خرید از من

دگر خود را ندید آن کس که فریادی شنید از من

نپیوندد به کام دل، ترا هر کس برید از من

نگردید آسیایی در شکستن روسفید از من

چراغان شد ز خون تازه خاک هر شهید از من

ز بس گوهر برون آوردم و ارزان خرید از من