به چشم سرمه دار آمد نوای عندلیب من

صبا را دل گرفت از غنچه حسرت نصیب من

شود شاخ گل تبخاله انگشت طبیب من

که می آید برون از سنگ و از آهن رقیب من

به خون رشک می غلطد ز داغ سینه زیب من

به هر شاخ گلی سر درنیارد عندلیب من