چو تیغم پهلوی خود جای ده جوهر تماشا کن

به تیغ طعنه بی جوهری خونم چه می ریزی؟

مرا از کسوت بخت سیه عریان کن و بنگر

مباد آب در چشمت بگردد از فروغ او

رگ خامی ندارم، میوه شاخ بلندم من

ندارم در جگر آهی، اگر باور نمی داری

هلاکم کرد و می سوزد به خاکم شمع کافوری

هزاران بوسه در پرواز گرد آن دهن بنگر

بخوان در بوستان یک مصرع از اشعار من صائب