که بس باشد قصاص این گناه سهل، لرزیدن

خنک آبی که بتواند به پای سرو غلطیدن

که می شوید رخ گل را به خون بی پرده خندیدن

به هر تردامنی چون گل مناسب نیست جوشیدن

خط نورسته را ظلم است ازان عارض تراشیدن

ز سنگ خاره می باید مرا آدم تراشیدن

که گردد ره دو چندان از میان راه خوابیدن

نمی باید ز بیمار گران احوال پرسیدن

ره خوابیده را سیری نمی باشد ز خوابیدن

نفس در زیر آب زندگی ظلم است دزدیدن

تهی چشم فزاید دام را از دانه پاشیدن

که روی مرغ را بر خاک مالد دانه برچیدن