آه می دزدد نفس در سینه افگار من

پرده گنج است ویرانی، که تا محشر مباد

بلبل تصویر، گلبانگ نشاط از دل کشید

با دم جان پرور شمشیر عادت کرده است

آسیا را دانه جان سخت من دندان شکست

گر چه از مژگان کلکم آب حیوان می چکد

هیچ گه دست حوادث از سرم کوته نبود

صائب از بس چرخ در کارم گره افکنده است