دیدن بی حاصلان بر آسمان باشد گران

ما سبکروحان به امید شهادت زنده ایم

هر دو عالم چیست تا نتوان بهای عشق داد؟

هر سر موی مرا آورد در فریاد درد

بی هوای عشق، سر بر کشتی جسم است بار

تشنه خون هوسناکان بود عشق غیور

شکوه از سنگ ملامت نیست مجنون مرا

صحبت بی درد اگر یک لحظه باشد سهل نیست

پیش اهل دل سخن از عالم فانی مگو

هیچ نقشی بر دل روشن ضمیران بار نیست

خشک مغزان را دماغ دولت و اقبال نیست

یاد من صائب چه با آن خاطر نازک کند