قسم به ساقی کوثر که از شراب گذشتم

حجاب چهره مقصود بود شیشه و ساغر

کشیده بود به دام فریب، عالم آبم

ز هر چه داشت رگ تلخیی، امید بریدم

به خون شرم و حیا می پرید چشم حبابش

اگر چه موج سراب است شیشه خانه مشرب

ز شیشه چون گذرد رنگ می به گرم عنانی؟

به زور جذبه توفیق و پایمردی همت

شراب، خون روان و کباب، خون فسرده است

عجب که پیرخرابات نگذرد ز گناهم

امید هست که در حشر زرد روی نگردم