در دامن فردوس برین وا نکشیدیم

زان است که گردن به تماشا نکشیدیم

ما رخت ز معموره به صحرا نکشیدیم

خود را به پریخانه مینا نکشیدیم

یک چاشت درین سبز چمن وا نکشیدیم

تا دست خود از دست مسیحا نکشیدیم

تا همچو گهر تلخی دریا نکشیدیم

آن خار که از آبله پا نکشیدیم

تا دست ز معشوقه دنیا نکشیدیم