زین کوچه به سر منزل مقصود رسیدیم

چندان که چو خورشید به هر کوچه دویدیم

ما نیز سر خود به ته بال کشیدیم

هر چند چو خون در رگ احباب دویدیم

ما از خم دامی که رمیدیم، رمیدیم

در ساعت سنگین سر این تاک بریدیم

نشنیدنی از همسفران بس که شنیدیم

هر چند که از طول امل دام کشیدیم

چون غنچه به کنج دل خود باز خزیدیم

روزی که به آن شعله جانسوز رسیدیم

از صومعه خود را به خرابات کشیدیم

پا از سفر کعبه مقصود کشیدیم

ما هیچ به مضمون خط او نرسیدیم

این نامه به تدبیر نشد باز، دریدیم