فیض شکر از تلخی بادام گرفتیم

فیض دم صبح از نفس شام گرفتیم

از کام جهان دست به ناکام گرفتیم

رفتیم برون از فلک آرام گرفتیم

چون شانه سر زلف دلارام گرفتیم

زین معرکه خود را به لب بام گرفتیم

چون نقطه درین دایره آرام گرفتیم

ما گردن مینا و لب جام گرفتیم

از ریگ روان روغن بادام گرفتیم

ما زیر فلک بهر چه آرام گرفتیم؟

تا بوسه تلخ از دهن جام گرفتیم