کو بخت که در میکده با یار نشینم؟

مانند حباب از دل می سر بدر آرم

هر مصلحت عقل کم از کوه غمی نیست

حسن رخ گل چشم به راه نگه ماست

آه این چه حجاب است که از شرم رخ تو

صائب چه کنی منع من از عاشقی و شعر؟