این زهر را زیاده ز اندازه می کشیم

از سادگی به چهره گل غازه می کشیم

بیجا ز چرخ منت شیرازه می کشیم

ما جام را به تلخی خمیازه می کشیم

در گوش عندلیب ز آوازه می کشیم

تا همچو صبح یک نفس تازه می کشیم

دریا کشیم و باده به اندازه می کشیم

صائب درین چمن پی آوازه می کشیم