صحرای محشری است سیه پوش سینه ام

چون خم به زیر خاک زند جوش سینه ام

دریا شود ز موجه آغوش سینه ام

آن بحر را که ساخته خس پوش سینه ام

تا شد زداغ عشق قدح نوش سینه ام

تیغ که را کشیده در آغوش سینه ام؟

هرگز نشد ز جوش تو خاموش سینه ام

زان خنده های صبح بناگوش سینه ام

از درد و داغ عشق تو در گوش سینه ام

از نیش غمزه تو پر از نوش سینه ام

تا شد ز داغ عشق سیه پوش سینه ام

جامی شده است پر می سر جوش سینه ام

صحرای محشری است سیه پوش سینه ام

کز نه فلک گذشت به یک جوش سینه ام