جنون کجاست که دستی به کار بگشاییم

ز برق آه بسوزیم مهر و ماهش را

چنین که تنگ گرفته است روزگار به ما

گل از جدایی ما می کند گریبان چاک

متاع ما سخن و خلق پنبه در گوشند

فلک ز کاهکشان تنگ بسته است کمر

به زور بازوی اقبال کار پیش نرفت

چنین که مست غرورند عالمی صائب