اثر ز غنچه درین گلستان نمی بینم

چه زهر بود که چشم ستاره ریخت به خاک

چنان غبار کدورت دواند ریشه به خاک

چه نقش بود که بر آب زد سپهر دو رنگ

چنان شکستگی از صفحه جهان شد محو

جز آبروی خسیسان، که خاک بر سر آن

ز چشم اختر بد آنچنان گریزانم

شکوفه ید بیضا به خاک ریخته است

چرا ز گوشه عزلت برون روم صائب