دست شستن ز طمع آب روان می دانیم

بادپیمایی اوراق خزان می دانیم

هر که پوشد نظر، از دیده و ران می دانیم

هر که از ما گذرد آب روان می دانیم

هر که قد راست کند تیر و سنان می دانیم

خامشی را ز پریشان سخنان می دانیم

ما که خود را به زر قلب گران می دانیم

روی چون آینه را به آینه دان می دانیم

در بیابان طلب، سنگ فسان می دانیم

صائب از بیخبری رطل گران می دانیم