جز غبار از سفر خاک چه حاصل کردیم

دامن کعبه چه گرد از رخ ما پاک کند

دست از آن زلف بدارید که ما بیکاران

باغبان بر رخ ما گو در بستان مگشا

هر چه جز یاد حق، از دامن دل افشاندیم

آسمان بود و زمین، پله شادی با غم

دل ما مفت نشد مشرق انوار یقین

ای معلم سر خود گیر که ما چون گرداب

آه اگر در جگر تیغ گوارا نشود

رفت در کار سخن عمر گرامی صائب