از دل سوخته اخگر به گریبان دارم

ساده از نقش تمناست دل خرسندم

به تهیدستی من خنده زند موج سراب

قسمت زنگی از آیینه روشن نشود

هر که محروم شد تا از نان جوین می داند

خرقه پوشیدن من نیست ز بیدار دلی

بوی خون شفق از خنده من می آید

چون تو از پشت ورق روی ورق می خوانی

گر چه چون شانه ز من باز شودهر گرهی

می کند شهپر پرواز قفس را صائب