تا نظر باز به روی مه کنعان کردم

ریگ این بادیه را لعل بدخشان کردم

سالها بستر خود خار مغیلان کردم

قطع این وادی خونخوار نه آسان کردم

تا شبی روز در آن زلف پریشان کردم

دست در گردن صد زخم نمایان کردم

سیر این بحر به بال و پر طوفان کردم

حیف و صد حیف ز تخمی که پریشان کردم

من که سیر چمن از چاک گریبان کردم

عهد خود تازه به سلطان خراسان کردم