به جای گرد مجنون خیزداز دامان صحرایم

که می ریزد چو اوراق خزان داغ از سراپایم

ز بس از گوهر سنجیده لبریزست دریایم

فلک واکرده مکتوبی است پیش چشم بینایم

که وحشت می کند از یکدگر چون موج اعضایم

که می سازد بیابان مرگ ناکامی تمنایم

که در دل بشکند خاری که بیرون آرد از پایم

بغیر از گوشه دل، عضو بیرون رفته از جایم

که می سوزد به جای شمع بر بالین مسیحایم

که از فیض هوا قد می کشد چون سرو مینایم

اگر درد سخن می داشت صائب کارفرمایم