چو نور دیده در یک خانه از مردم جدا باشم

شود بیگانه از عالم به هر کس آشنا باشم

چو بارم آرد شد دیگر چرا در آسیا باشم

برای استخوان سرگشته دایم چون هما باشم

همان از تیره بختانم اگر آب بقا باشم

به سوزن برنمی آیم اگر آهن ربا باشم

که بار گردن خلقم اگر دست دعا باشم

فتد چون سیل اگر بر کوه راهم بی صدا باشم

مرا نگذاشت در اندیشه روز جزا باشم

چه افتاده است در ششدرز نقش بوریا باشم

به این خواری و بیقدری درین گلشن چرا باشم

چه غماز بلند و پست عالم چون عصا باشم

که چون خورشید هم بالای سر، هم زیر پا باشم