ازین گلشن که چیده است این گل رعنا که من چیدم

که می مردم ز شادی گرترا در خواب می دیدم

درین بستانسرا چون گل به روی هر که خندیدم

لباس عافیت گردید چشم از هر چه پوشیدم

به شیرین کاری صنعت ز سنگ آدم تراشیدم

به مژگان گر چه خار از رهگذار دشمنان چیدم

نماند از من نشان پا درین ره بسکه لغزیدم

به زیر پای او چون آب چندانی که غلطیدم

که در ساعت ربودند از کفم بر هر چه لرزیدم