که نتواند گرفت افتادگی را از هوا دستم

نمی آساید آغوشم نمی آید به جا دستم

که هرگز چون سبو از سر نمی گردد جدا دستم

گره در آستین چون غنچه گردید از حیا دستم

به چشم خلق گردید از طمع چون اژدها دستم

چه سر سبزی است با بختم چه اقبال است با دستم

به دریای غم افتدگر بگیرد ناخدا دستم

بحمدالله که خالی نیست از نقد دعا دستم