سنگ اطفال شود کوه و کمر مجنون را

نیست حاجت به سرانجام سفر مجنون را

موی ژولیده بود بالش پر مجنون را

موجه ریگ روان است کمر مجنون را

نیست در کار دلیلی به سفر مجنون را

نگذارند غزالان ز نظر مجنون را

از مه و مهر بود افسر زر مجنون را

نیست جز عشق تمنای دگر مجنون را

که بود رطل گران، کوه و کمر مجنون را

گر چه از هر دو جهان نیست خبر مجنون را

دل پر آبله از گنج گهر مجنون را

در سیه خانه لیلی بنگر مجنون را

هست در پرده تماشای دگر مجنون را

مد آهی که برآید ز جگر مجنون را