می زند حسن سبک پرواز بال و پربه هم

تا لب خمیازه ما کی رسد دیگربه هم

خوش قدر افتاده جنگ این دو زور آور به هم

می دهند اکنون دو چشم مست او ساغر به هم

داد آخر عشق او ما وجنون را سربه هم

کاین دو راه مختلف آخر گذارد سربه هم

مد احسان آورد اوراق این دفتر به هم

رخنه منقار طوطی آمد از شکربه هم

کز نسیمی می خورد بحر گران لنگر به هم

گرچه در یک شیشه ام با آن پری پیکر به هم

گر ندیدی چشمه خورشید و نیلوفر به هم

قاف لرزد چون زند سیمرغ بال و پربه هم

جمع اگر می شد سر آزاده و افسر به هم

نیست از دل التیام رشته و گوهر به هم

می نهد از دود تلخم دیده را مجمر به هم

کی کشد آیینه روی خود ز خاکستر به هم