می روم تا اوج استغنا، دگر وا می کشم

سایه از مژگان برآن زلف چلیپا می کشم

می ربایم قطره ای و سر به دریا می کشم

پرده ای بر روی خود از بال عنقا می کشم

جاده جوی خون شد از بس خاراز پا می کشم

چون سبو تادست بر تن هست صهبا می کشم

خامه ای در دست دارم نقش عنقا می کشم