نیست امروز از جنون این شور و غوغا بر سرم

کرده ام هموار بر خود عالم ناساز را

قامتم خم گشت و از کودک مزاجیها هنوز

من که می دانم حیات خویش در جان باختن

پای نگذارم برون از حلقه فرمان عشق

چون توانم ترک کار دلپذیر عشق کرد

بر امید عشق کردم اختیار زندگی

بی می روشن دل شبها نمی گیرم قرار

شعله بیتابیم چون پنجه مرجان بجاست

آفتاب زندگانی بر لب بام آمده است

جلوه مستانه حشر آرزوها می کند

دامن دشت جنون ملک سلیمان من است

همچنان گرد یتیمی درمیان دارد مرا