می زدم بر بخت خود پایی که بر می داشتم

می زدم بر سینه هر سنگی که بر داشتم

دیده رغبت ز روی هر چه بر می داشتم

می شدم دیوانه گر از خود خبر می داشتم

کاش پیش از خون شدن دل از تو بر می داشتم

قطره آبی اگر همچون گهر می داشتم

چون سبو دست طلب گر زیر سر می داشتم

می شکستم بیضه را گربال و پر می داشتم

از دم تیغ تو هر زخمی که بر می داشتم

زین چمن گر چون خزان برگ سفر می داشتم

گردنی دایم کج از جوش ثمر می داشتم

در رگ جان پیچ و تاب آن کمر می داشتم

روی نو خط ترا گر در نظر می داشتم

در سخن صائب هم آوازی اگر می داشتم