می شمارد زنگ کلفت را بهار آیینه ام

بس که از تردامنی گردیده تار آیینه ام

تا ز عکس خلق شد صورت نگار آیینه ام

تا شده است از سخت رویان سنگسار آیینه ام

داشت از نازکدلی گر شیشه بارآیینه ام

آن که می خواهد که سازد بی غبار آیینه ام

نیست امن از چشم زخم روزگار آیینه ام

اب خشکی داشت گر در جویبار آیینه ام

دل نمی بندد به هر نقش ونگار آیینه ام

کرد تا بی پرده گویی را شعار آیینه ام