ساده لوحی بین که در کاغذ شرر پیچیده ام

سر ز بیم سنگ طفلان از ثمر پیچیده ام

رشته بی جانم اما بر گهر پیچیده ام

دود آهم در زوایای جگر پیچیده ام

بید مجنونم که موی خود به سر پیچیده ام

پای پرخاری که در دامان تر پیچیده ام

بس که بر قاصد به تحقیق خبر پیچیده ام

بر سر من سایه افکنده است و سر پیچیده ام

پنجه خورشید را بر یکدگر پیچیده ام