44
غزل شمارهٔ ۵۲۷۷
سعی کن در عزت سی پاره ماه صیام
کز فلک از بهر تعظیمش فرود آمد کلام
آدمی ممتاز شد از سایر حیوان به صوم
نامه انسان به این مهر خدایی شد تمام
چون در دوزخ دهان گر چند روزی بسته شد
باز شد چندین دراز جنت به روی خاص و عام
خال روی مه جبینان گر ز مشک و عنبرست
از شب قدرست خال چهره ماه صیام
نیست در سالی دو عید افزون و از فرخندگی
عید باشد مردمان را سی شب این ماه تمام
لذت افطار در دنبال باشد روزه را
صبح اگر بندد دری ایزد گشاید وقت شام
روزه سازد پاک صائب سینه ها را از هوس
ز آتش امساک می سوزد تمناهای خام