آمد بهار و شد در و دیوار لاله رنگ

از بس کشید ابر به برتنگ باغ را

باغ از بنفشه رخسار یوسف است

بتخانه فرنگ کن از باده مغز را

مطرب چه حاجت است کسی را که می زند

چون سرو می کند به نظر جلوه گردباد

صائب درین دو هفته که گل جوش می زند