در وطن آمد مرا از خواب سنگین پا به سنگ

می زند پهلو به زور باده این مینا به سنگ

تا که را در کوهسار عشق آمد پابه سنگ

آن که چندین شیشه دلی را زند یکجابه سنگ

آن که از سنگین دلی زدشیشه مارابه سنگ

ازدم عقرب گره نتوان گشود الا به سنگ

کی ز شوخی می گرفتی نقش شیرین پابه سنگ

جوی شیر از تیشه گر فرهاد کرد انشا به سنگ

هیچ رهرو را چندین جا نیاید پابه سنگ

گرچه گشتم چون فلاخن قانع ازدنیا به سنگ

احتیاجی نیست میزان قیامت رابه سنگ

سخت دشوارست سیر عالم بالابه سنگ

ورنه سازد چشمه حکم خویش رااجرابه سنگ

خامه های سست راازنقطه آید پابه سنگ

نیست امروز از جنون ربط من شیدا به سنگ

می دهد پهلو درخت میوه دار مابه سنگ

همچو دست آسیا رفته است پای مابه سنگ

نیست ممکن کشتی آید در دل دریا به سنگ

از سر مجنون کجا بیرون سودابه سنگ

بود اگر چون تیشه چندی ناخنم گیرا به سنگ

صائب آمد کشتی ما در دل دریا به سنگ