مشرق سینه چاک است در خانه عشق

صندل از بهر سر مردم بیدرد بود

عالمی حلقه صفت چشم براین دردارند

نیست در صومعه عقل به جز فکر معاش

شور عشق است که در مغز جهان پیچیده است

هر سر خار درین بادیه مجنون می بود

گر چه افسانه بود باعث شیرینی خواب

چون سیاووش مسلم گذرد ازآتش

عقل اندیشه ز خورشید قیامت دارد

موسی از زلزله طور چه پروا دارد ؟

بستر از گرد یتیمی چو گهر ساخته است

شارع کعبه مقصود شود زنارش

از من آداب مجویید که چون سیل بهار

عقل بیهوده به گرد دل ما می گردد

تا دل خونشده ات آب نگردد صائب