به هر طوفانی از جا در نیاید لنگر عاشق

ز داغ بیقراری چون پلنگ از خواب برخیزد

که را زهره است راز عشق را در دل نگه دارد؟

به اوج لامکان پرواز کردن از که می آید؟

به داغ تازه ای هر لحظه می سوزد دل گرمم

سر مجنون به زانو می نهد لیلی، نمی داند

مرا چون سوختی بگذار بر گرد سرت گردم

فلکها سیر شد از سیرو دور خویشتن صائب