حنظل افلاک را چون نار خندان کرد عشق

آسیای چرخ را بی آب، گردان کرد عشق

خاکدان دهر را کان بدخشان کرد عشق

شور محشر را حصاری در نمکدان کرد عشق

این سفال خشک را لبریز ریحان کرد عشق

پای خواب آلودگان رابرق جولان کرد عشق

مغز ما را چون کف دریا پریشان کرد عشق

این قفس را بر من عاجز نیستان کرد عشق

برخضر عمر ابد راتنگ میدان کرد عشق

تند خوبی کرد و آتشگاه گبران کرد عشق

داغ مارا خاتم دست سلیمان کرد عشق

هرکه را بر خوان خود یک بار مهمان کرد عشق

ذره ناچیز راخورشید تابان کرد عشق