صد گره در دل ز بحر تلخرو دارد صدف

رزق ارباب توکل می رسد از خوان غیب

سد راه رزق گردددچون هنر کامل شود

نیست کارش خوانمایی پیش دریا چون حباب

می کشد خجلت همان ازدامن پاک محیط

از رفوی سینه مطلب نیست جز حفظ گهر

در حضور تلخرویان لب نمی باید گشود

تنگ چشمی بین که بر خوان محیط بیکران

صد یتیم بی پدر رادرکنار مرحمت

از هنر درکار می افتد هنرور راشکست

با وجود پاکی گوهر، درین دریای قدس

در طلب سستی مکن صائب که در دریای تلخ