مشو به دیدن خشک از سمنبران قانع

چو غنچه دوخته ام کیسه ها به خرده گل

حلال باد به یعقوب بوی پیراهن

خطا چگونه شودتیر من،که گردیم

مرا ز خویش درین آسیا چوباری نیست

خوش است لقمه که چشمی نباشد از پی آن

ز بوسه صلح به پیغام خشک نتوان کرد

همان ز رهگذر رزق می کشم سختی

به یک دو کف نتوان سیر شد زآب حیات

ز زخم خار شود امن بلبلی صائب