در رکاب برق دارد پای ،ایام نشاط

پیش هرکس پنبه غفلت برون آرد ز گوش

خنده برق است بر خوشوقتی گردون دلیل

نعل ایام بهاران است درآتش ز برق

توبه در آغاز عمر از نقل و می کردن خطاست

همچو شبنم، تا زبرگ عیش لبریزست باغ

خنده رویان صیقل آیینه یکدیگرند

نوش و نیش عالم امکان به هم آمیخته است

وقت ساقی خوش که در یک دم کند ماه تمام

چاره نبود حسن کامل را ز نیل چشم زخم

در دل ساده است عیش عالم ایجاد فرش

گرم کن هنگامه افسردگان خاک را

تا سلیمان زمان صائب به تخت جم نشست