دزد چون شحنه شود امن کند عالم را

چون گل و لاله به خورشید رسان شبنم را

تلخی از دل نبرد قرب حرم زمزم را

هر که چون صبح برآرد به تأمل دم را

چون به دوش افکنی آن زلف خم اندر خم را

عشق آن نیست که بر هم نزند عالم را

نیست آواز درا قافله شبنم را

محضر جود بود دست تهی حاتم را

مست نازی که ندارد خبر عالم را

می توان خواند شب تار خط درهم را