شوخی که جلوه گاه بود دیده منش

هر چند نیست قتل مرا احتیاج حکم

پیداست همچو قبله نما از ته بلور

آب حیات جامه به شبنم بدل کند

پای چراغ می شمرد آفتاب را

هرکس که دید سرو ترا درخرام ناز

مجنون که ناز از سگ لیلی نمی کشید

صائب تلاش گلشن جنت چرا کند؟