هردل که داغدار شود از نظاره اش

باشد ستاره درشب تاریک رهنما

ابروی او اگر چه هلال گرفته ای است

شرمنده است پیش قدش درنشست و خاست

ازگریه چشم هرکه چو بادام شد سفید

آن را که دربساط چو گل هست خرده ای

زاهد نظر به مردم بالغ نظر، بود

بر شیشه دل است گواراتر از شراب

صائب فتاد هر که درین بحر بی کنار