چشم بگشا، سبک از خواب گران کن خود را

می کند کار لب نان، لب افسوس اینجا

گوهر آبله در راه طلب ریخته است

بر جوانی مخور افسوس در انجام حیات

زردرویی، گل روی سبد هشیاری است

اگر از تشنه لبان گهر سیرابی

شکوه از زخم زبان کردن مردم سبکی است

می رسد فیض به هر کس که بود فیض رسان

برکت می رود از هر چه به آن چشم رسید

می خورندت به نظر گرسنه چشمان جهان

صائب این آن غزل منصف وقت است که گفت