زنوبهار خط یار ناامید مباش

به نوش جاده نیش منتهی گردد

درابرهای سیه بیشتر بود باران

می رسیده نگیرد قرار در مینا

دلیل کعبه مقصود، نعل وارون است

نمی شود نکند آه کار خود آخر

نه از بهار خط سبز خال شد سر سبز؟

اگر چورشته تن خویش را گداخته ای

به آفتاب رسد شبنم ازسحر خیزی

گرفت نبض خس و خار،برق آتشدست

به فکر غنچه نسیم بهارمی افتد

به جذبه کاهربا برگ کاه را دریافت

به فکرآینه خواهد فتاد روشنگر

به مکر خویش گرفتار می شود غدار

زحرف مور سلیمان شکفته شدصائب