به هر چه می کشدت دل ،ازان گریزان باش

ثمر قبول مکن سرو این گلستان باش

گشاده روی تر از راز می پرستان باش

چو چشم آینه در خوب و زشت حیران باش

تونیز در دل شب همچو شمع گریان باش

گشاده روی تر از زخم با نمکدان باش

بپوش چشم خود از عیب خلق وعریان باش

قدم برون منه از حد خویش، سلطان باش

چو آسیا پی تحصیل رزق گردان باش

برون خرام ز خود خضر این بیابان باش

به زیر پای درآور هوا،سلیمان باش

مرید زمزمه حافظ خوش الحان باش