که رنگ از بوسه خورشید می بازد لب بامش

عرق راچشم قربانی کند رخسار گلفامش

که دریک کاسه دارد نقل و می چشم چو بادامش

لب لعلی که کار بوسه می آید زدشنامش

که گیراتربود ازخون ناحق حلقه دامش

که می گردد می نارس ز تمکین کهنه در جامش

من مجنون به مشت استخوانی چون کنم رامش ؟

شب آدینه اطفال باشد جمله ایامش